In 1908 schreef Jack Norworth het (voor amerikanen) beroemde lied “Take me out to the ballgame”. And that’s exactly what I am going to do with my family today. Ik neem mijn gezin vandaag mee naar een baseball wedstrijd. Vandaag spelen de Tampa Bay Rays tegen de New York Yankees in het (overdekte) Tropicana Field Stadium in St. Petersburg.
“Take me out to the ball game,
Take me out with the crowd.
Buy me some peanuts and cracker jack,
I don’t care if I never get back,
Let me root, root, root for the home team,
If they don’t win it’s a shame.
For it’s one, two, three strikes, you’re out,
At the old ball game.”
Zo schreef Jack het ondertussen 102 jaar geleden en dit lied wordt in vrijwel elk stadion gezongen in de 7e inning.
We slapen uit, want we hebben geen haast. Het enige wat op het programma staat is de wedstrijd in St. Petersburg. En aangezien die wedstrijd om 1:40 PM begint, en we ruim 1,5 uur nodig hebben om daar te komen, hebben we verder geen planning voor de ochtend.
Na het uitslapen, gaan we ontbijten. Voor het eerst met z’n allen. Real american breakfast. Bacon, eggs en italian roast bread met voor Willy Gouda en voor mij Honey baked ham. Xandrine houdt het bij de bacon en italian bread met boter. Hierbij een beker orange juice.
Na het ontbijt is het ook al bijna tijd om te vertrekken. Vandaag dus even geen ijsjeswinkel en geen speeltuin.
We stappen in de luxe auto en gaan op pad (via de korte/snelle route) naar St. Petersburg. Onderweg moet Xandrine haar behoeftes kwijt, dus we stoppen bij de eerst volgende gelegenheid. Actually: de tweede gelegenheid, maar omdat de toiletten bij de eerste gelegenheid defect zijn gaan we naar de volgende. Dit is een fast-food-restaurant genaamd Hardee’s. Ik had er nog nooit eerder wat van gehoord, maar als we daar toch zijn, gaan we natuurlijk ook even wat eten. Willy een burger, ik 2 cheeseburgers en Xandrine de frietjes.
Dat ik Hardee’s nog niet kende is a shame. Hun burgers zijn lekker. Deze komt dus op de short-list van fast-food-restaurants.
Na de sanitaire stop en de fast-food, vervolgen we onze route. We schieten aardig op, totdat we in de buurt van Tampa komen. Daar neemt het tempo snel af en is het meer een stop-and-go. Uiteindelijk komen we bij het stadion aan. Parkeren is nog wel even een puzzel, omdat het grootste gedeelte is afgezet voor de Disabled en voor de Permit holders. Aangezien wij “slechts” dagjesmensen zijn hebben wij geen van beide en moeten dus zoeken naar een plekje. Er wordt tussen de $5 en $20 gevraagd voor een plekje. We rijden een afslag in waar iemand flink staat te zwaaien met een bord “Parking $5”. Na een honderd meter echter zien we niemand die geld komt halen, dus parkeren we de auto en lopen (zonder te betalen) naar het stadion.
Ik haal de tickets op en we mogen door de security. Tassen controle en daarna krijgt Xandrine een tasje met daarin een poster en een t-shirt.
We zoeken onze weg door het stadion naar onze plekken. Onderweg komen we een ijsjes tegen en Xandrine krijgt een ballcap met chocoladeijs. Dit blijkt vlak bij “onze” ingang te zitten. We gaan naar binnen en lopen de trap bijna helemaal af, totdat we bij onze plekken aangekomen zijn. We zitten dicht bij het veld. We zijn zo te zien wat aan de late kant, want ze zitten in de 2e inning (van de 9). Na nog een 4-tal innings is Xandrine het eigenlijk wel zat. Ook moet ze weer een sanitaire stop maken. Xandrine en Willy gaan aan het begin van de 7e inning naar de toiletten en ik blijf nog kijken naar de rest van de eerste helft van de 7e inning, de show en de 2e helft van de 7e inning. Dan komen de dames terug en kijken we nog even. Kort daarna vind ik het ook wel genoeg. De Rays staan met 7-2 achter en de kans dat dat ingelopen wordt in de resterende 2 innings is erg klein. De Yankees zijn zichtbaar beter. Ik maak mijn sanitaire stop en we gaan terug naar de auto.
Aangezien het nog aan de vroege kant is, besluit ik de lange route terug te nemen. Onderweg stoppen we langs de kant van de weg, omdat we daar een hoop mensen zien die aan de waterkant hun auto geparkeerd hebben en genieten van het water. Zo stoppen ook wij op een leeg plekje (na wat hobbelige off-road bulten te hebben genomen). We stappen uit de auto, en komen in een onaangename lucht terecht. Of het water stinkt, of de grond om ons heen, waar allemaal kokkeltjes liggen. Hoe dan ook, Xandrine wil wel even het water in. Samen met Willy gaan ze even badderen in het water. Ondertussen komt zo nu en dan een lekkere lucht van BBQ voorbij, maar de vieze lucht blijft toch overheersen.
Na een tijdje in het water gespeeld te hebben gaan we verder. Eigenlijk willen we onderweg nog een hapje eten, maar (door de gekozen route denk ik) we komen geen enkel restaurant tegen. Vlak voordat we thuis zijn moet Xandrine nog een keer naar de wc en ik rij naar de Wal*Mart, waar ze haar behoefte kan doen. Ondertussen zoek ik in de schappen naar wat eten, maar kan zo 1-2-3 niets vinden. Wel nemen we alvast wat fruit en brood mee in het karretje.
Als de dames terug komen uit de wc, gaan we samen verder shoppen. Naast het fruit en het brood worden ook nog andere boodschappen ingeladen en komen we, uiteraard veel later dan gedacht, de winkel uit. We besluiten niet meer naar eten te gaan zoeken, maar naar huis te gaan en daar wat fruit te eten. Xandrine en Willy aan de aardbeien en frambozen en ik maar de meloen soldaat.
Na het eten, Xandrine naar bed en ik en Willy achter de laptops. De foto’s zijn uitgezocht, het stukje is geschreven. Zo nog even wat knabbelen en wat ontspannends zoeken op de buis en dan morgen een dag around the pool (en Xandrine wil natuurlijk nog even de ijsjeswinkel aan mama laten zien).
Tripreport: 317,07 Km
