What shall we do today? Gisteren was een vrij inspannende dag voor Xandrine, dus vandaag willen we het wat relaxter gaan doen. We slapen eerst flink uit. Daarna kijken we wat TV. PBSKids heeft leuke kinderprogramma’s. Heel anders dan de agressieve kinderprogramma’s die we gewend zijn van Veronica. Hier heerst vooral kalmte op de TV. Daarna wat ontbijt, dan op pad voor lunch, wat shoppen en een heuse kappersbeurt. We sluiten dan af met een diner en gaan terug naar huis.
Maar we beginnen dus met de TV. Als bijna ingeburgerde amerikanen gaat eerst de TV aan ’s ochtends. Xandrine loopt haar rondje zoals ze dat elke ochtend doet. Ze stapt uit bed, loopt naar de koelkast, rukt deze open en haalt een bekertje yoghurtdrank eruit. Dan pakt ze een rietje, behalve vandaag. De rietjes zijn op. Dan moeten wij maar een rietje regelen. Even zoeken en een rietje is gevonden aan een nog onaangebroken pakje appelsap.
Ze drinkt haar yoghurtdrankje op en zet de TV aan op 5. PBSKids is erop en die zend leuke programma’s uit. Sesame Street, Curious George, Clifford the Big Red Dog, Sid the Science Kid, Super Why? en nog veel meer. Ze kent ze ondertussen bijna allemaal bij naam. Ze zijn erg leerzaam en Xandrine geniet ervan. Ondertussen smikkelt ze van haar ontbijt van vandaag. Aardbeien met frambozen. De frambozen gaan als eerste naar binnen en daarna de aardbeien. Ondertussen horen we geluiden naast ons. We hebben nieuwe buren. Hoeveel weten we niet, maar het zijn allemaal jonge meiden die een waterglijbaan gebouwd hebben achter hun lanai. Ze zijn al flink aan het oefenen. Xandrine en Willy gaan even kijken. En ik? Ik spring nog even snel onder de douche en daarna gaan we op pad.
Xandrine wil vandaag aan mama de toren laten zien, dus dat is in ieder geval op ons programma gezet. Verder wil Willy nog wat knutsel spullen bekijken in een shop in Orlando, waar ik in 2008 een aantal dingen voor haar gekocht heb. Dat is dus ook aan ons dagprogramma toegevoegd. Als er nog tijd over blijft, wil ik graag naar de kapper. Ik heb er al een gevonden in Orlando die vrij nieuw is, maar wel goed aangeschreven staat. Die staat dus op de reservelijst. Mocht alles heel snel gaan, dan gebruiken we de rest van de dag nog om wat te slenteren of zwemmen, maar zover komt het vandaag niet.
Voordat we naar de toren gaan, gaan we eerst wat lekkers lunchen. Vandaag geen nationale keten, maar een lokaal eettentje, wat door een familie gerund wordt. Het wordt Chef’s Table aan de US27 South. Het is een beetje lastig te vinden, omdat ze geen grote reclameborden aan de weg hebben staan zoals een Panera Bread of een McDonalds. Met een beetje goed opletten en niet te hard racen komen we er wel. Eenmaal daar aangekomen, gaan we naar binnen. Van buiten ziet het er karig uit. Van binnen ziet het er al iets beter uit. Geen felgekleurde reclamezuilen, maar een simpel interieur en ook geen uitgebreide menukaart in full colour, maar een gewoon gevouwen papiertje. We bekijken aandachtig de menukaart en ik loop met Xandrine naar de counter. Daar ligt nog een geel infoblaadje met de kids-menu’s.
Xandrine had haar keuze al gemaakt. Ze wil een tosti. Willy gaat voor een wrap en ik heb een Godfather Panini uitgekozen. Verder staan er bij de counter heerlijk uitziende cakes, pie’s en devil egg’s. We hoeven niet eens lang te wachten op ons eten en we beginnen aan onze overheerlijk ogende lunch. Xandrine smikkelt en weer komen de jammiliciousjes uit haar mond. Ook onze wrap en panini zijn echt om van te genieten. We complimenteren de family voor hun geweldige lunch en zij bedanken ons dat er zo’n gezellige family from Holland in hun zaak was.
Dan wordt het tijd om te gaan en wil Xandrine de Tower aan Willy laten zien. Bij elke herkenbare plek onderweg roept Xandrine: aah. Daar zijn we ook geweest he?. Klopt. En als we bij de toren aankomen zegt Xandrine. Kijk hier is de toren. Hier moet je naar binnen, is niet eng hoor mama. Mama volgt en gaat mee de toren in. Middenin de toren zit een klein winkeltje in via dat winkeltje mag je (betaald) met de lift naar boven. Eenmaal boven kijken we weer alle kanten op en zien de meren waar we de afgelopen weken langsgereden zijn. Ook zoeken we wat herkenningspunten op, maar het blijft toch lastig van grote hoogte. Wel zien we dat er vandaag een hoop bikers onderweg zijn. Waren we onderweg van huis naar Chef’s Table al zo’n 20-25 bikers tegengekomen, van hierboven horen en zien we er nog veel meer.
Waar ze vandaan komen en waar ze heen gaan wist de lady van de store ons niet te vertellen. Wel dat er vaker trips around the lake gemaakt worden of meetings in het weekend plaatsvinden. Later thuis ontdek ik via Our Friend Google, dat er dit weekend een Bike Fest in Leesburg is. Dat is niet zo heel ver hier vandaan, dus dat zou goed kunnen.
Na de Tower gaan we door naar PikTails in Orlando. Geen grote keten zoals een Jo-Ann of Michael’s, maar ook dit is een familiebedrijfje. Debbie staat vaak met haar moeder in de winkel, zo ook vandaag. Na een paar keer gekeken te hebben herinnert ze mij zich van twee jaar geleden. Ze wist zelfs nog dat ik toen korter haar had. Amazing. Willy gaat de winkel uitvoerig bekijken van voor tot achter en dat nog een keer of tien. Xandrine en ik spelen ondertussen in een hoekje (speciaal voor kids ingericht) met Barbie poppen. Af en toe kijk ik bij Willy hoe het gaat. Na een paar uurtjes in de winkel heeft Willy haar spulletjes wel gevonden en gaan we afrekenen.
I will spare you the details.
Ondertussen is het al avond geworden en zit het waterpark er in ieder geval niet meer in. Dat staat morgen op No. Uno van ons programma. Wel wil ik nog even kijken of de kapper nog open is. Mocht deze al gesloten zijn, dan kan dat morgen of een andere dag ook nog wel. We rijden met Tom Tom naar de uitgezochte barbershop. Floyd’s 99 Barbershop in Orlando. Een aparte kapper. Ze zijn nog open en we gaan naar binnen. Xandrine krijgt meteen een lolly van de dame achter de counter en ik mag plaatsnemen, wachtend om geholpen te worden. Ik wordt vandaag geknipt door Raul. Hij is vandaag de enige mannelijke kapper in de zaak. Verder is het niet zo druk, maar dat kan ook aan het tijdstip liggen. De shop schijnt wel goed te zijn, dus ik ben benieuwd. Ik laat mijn haar knippen en daarna wassen en in model brengen. Bij de prijs inbegrepen zit standaard een massage. Het knippen, wassen, beetje bijscheren en masseren is zoals de meeste dingen in Amerika vrij snel gedaan. Binnen 45 minuten staan we weer buiten. De prijs valt erg mee. Ben ik in Nederland gewend om bijna 40 euro kwijt te zijn voor een knipbeurt, kost me dat hier 19 dollar.
De volgorde is wat vreemd te noemen, maar het resultaat is prima in orde. Eerst wordt mijn haar wat vochtig gemaakt met een plantenspuit. Daarna knipt hij mij in snel tempo een flink stuk korter. Niet erg, want mijn kapsel zat voor geen meter meer. Na het knippen scheert hij de bakkebaarden en nekharen weg en dan vraagt hij of ik nog gewassen wil worden. Dat lijkt mij wel prettig, want dan ben je meteen verlost van de losse knipselhaartjes. Ik krijg een warme handdoek op mijn gezicht, die vochtig is en lekker fris ruikt en aanvoelt. Dan worden mijn haren gewassen en daarna met conditioner behandeld. Tenslotte worden mijn haren gedroogd en met een soort wasachtig spul in model gebracht. Al met al een leuke ervaring en zeker voor herhaling vatbaar. Alleen een probleem. De eerstkomende tijd hoef ik niet meer naar de kapper en tegen de tijd dat ik wel weer moet, zit ik al lang en breed in Nederland.
Na de kapper nog snel ergens wat eten, niet te ver hier vandaan. Ik kreeg van mijn broertje de tip om eens te gaan eten bij de Brio Tuscan Grille in de Mall at the Millenia. Die blijkt hier maar 14 minuten vandaan te zitten, dus dat komt mooi uit. We rijden er naartoe en zijn er inderdaad vrij snel. De Brio is een wat luxere eetgelegenheid. Ziet er erg chique uit van binnen, maar voor een goed betaalbaar budget. Ga voor een hoofdgerecht uit tussen de 15 en 25 dollar. Willy neemt een Pasta a la Vodka met kip en ik neem een Veal Marsala. Xandrine wil eigenlijk alleen maar patatjes. We kiezen beide voor een side-salad, dachten we. We krijgen een best bord met sla vooraf. Het eten was erg goed en erg lekker. De bediening was ook prima in orde. Voor Xandrine kregen we een klomp pizza deeg om mee te spelen en daar hebben we haar ook flink mee zoet gehouden. Enige nadeel van dit restaurant was eigenlijk het rumoer. Het is er vrij gehorig en dat maakt het wat onrustig.
Met goed gevulde maagjes vertrekken we weer uit de Mall op weg naar Clermont. Het is een ritje van iets meer dan een half uurtje en onderweg zingt Xandrine vrolijk liedjes. Eenmaal thuis aangekomen is ze moe en gaat ze vrij snel naar bed. Willy, die niet. Die is haar aankopen van vandaag aan het uitpakken en bewonderen. Who can blame her?
Tripreport: 154,14 Km
