Vlak voordat ik dit dagrapportje type, zie ik op TV dat de eerste vluchten vanuit Orlando richting Europa vertrokken zijn. Een vlucht naar Duitsland en een vlucht naar Nederland. Martinair is vandaag weer van start gegaan. De eerste gestrande reizigers kunnen dus weer huiswaarts. Hopelijk voor de gestranden in Nederland, kunnen ook de eersten binnenkort verwelkomt worden in Orlando. Vandaag zijn wij naar SeaWorld gegaan.
Eerst even terugkomen op een berichtje op mijn verslag van gisteren van Marcel. We hebben tot nu toe niet veel contact met The Real American gehad, maar voor zover ik het kan beoordelen zijn ze erg vriendelijk en hartelijk in zowel Clermont als Orlando. Ook tijdens mijn vorige bezoeken aan de US of A heb ik vriendelijk contact met ze gehad. Wellicht door mijn uiterlijk, maar de meesten proberen eerst in het Spaans met mij te communiceren, totdat ik ze duidelijk maak, dat ik geen Spaans versta. (Misschien moet het toch maar gaan leren.)
Dan ons dagverslag.
De dag begint goed. Ik zit nog aardig vol van de burger van gisteren, dus ik sla het ontbijt over. Xandrine en Willy eten wel hun ontbijt en daarna gaan we op pad. We rijden een rondje door het Orange Tree Park waar we zitten en zien een hoop straatjes en huizen. Er staat redelijk wat te koop, foreclosures en bank owned property. Blijkbaar toch wat crisis ook in deze wijk.
Als we het rondje gemaakt hebben gaan we naar Orlando. Tot nu toe alles goed en alles mooi. De zon schijnt, het is wel wat bewolkt, maar het is droog en warm.
Eenmaal bij SeaWorld aangekomen, parkeren we onze auto netjes in de rij, zoals door de parkeerwachters aangegeven. Vlak naast onze huurauto staat een Real American Ford F250. We konden het niet laten om een foto te maken met Xandrine erbij. Just to show how big it is. Daarna lopen we naar de ingang, waar we onderweg nog een journalist tegen komen, die ons vraagt of we toevallig een van de gestrande toeristen zijn. Helaas voor hem, wij (nog) niet. We lopen door en zien bij de kassa’s dat het redelijk druk is. Wij lopen langs de kassa’s en staan in de rij voor de ingang. Er staan een paar ongeduldige Engelsen voor mij, waarvan de vrouw nog begint te tieren van woede dat het zo lang moet duren voordat ze naar binnen mag. Relax! Je bent op vakantie.
Als we binnen zijn halen we een kaart en bekijken we we gaan doen en wanneer. We gaan eerst naar de Blue Horizons, de show met dolfijnen en vogels. We hebben een mooi plekje in het stadion en bekijken de mooie show met de dolfijnen en echte (en gespeelde) vogels. De show duurt ongeveer een half uur en vertelt een soort van verhaal. Het zit goed in mekaar en loopt goed in mekaar over. Er is een mooie afwisseling tussen de dolfijnen, de SeaWorld medewerkers en de vogels.
Na de mooie show gaan we voor de bekendste show van SeaWorld, de Believe show in het Shamu Stadium.
Na een flinke wandeling over het park komen we in het stadion aan, wat al flink aan het vollopen is. We gaan een plekje zoeken in de bovenste helft van het stadion, want we willen niet in de Soak Zone zitten. Hier loop je kans er kletsnat uit te komen. De show begint precies op tijd. Wat meteen opvalt is dat de show flink veranderd is sinds het dodelijke ongeluk van een tijdje geleden. Zo zie je geen dieren en mensen tegelijk meer in het water en lijkt de show wel wat ingekort en een stuk ingetogener dan wat wij ons kunnen herinneren van vorig jaar. Ondanks dat blijft het wel een mooie show, maar het lijkt erop alsof de trainers nog zoekende zijn naar een goede invulling van de show. Uiteraard vertonen ze wel hun kunstjes, zoals het zwaaien, ronddraaien en het natspetteren van het publiek.
Aan het eind van de show begint het flink te regenen en het stadion blijft dan ook aardig gevuld (totdat iedereen toch vriendelijk verzocht wordt het stadion te verlaten). We blijven nog even in de buurt om af te wachten tot de grootste bui over is. We maken dankbaar gebruik van de aanwezige toiletten en gift shop. Als de grootste bui over is, gaan we door de regen en later door de zon verder op pad.
Onderweg komen we een paar straat artiesten tegen en we kijken naar hun show. Eigenlijk een hele domme show, maar wel erg vermakelijk. En dat alleen maar over het vervoeren van een kist met een steekkarretje. We lopen na de show verder, maar nog voordat we bij een andere attractie aangekomen zijn begint het weer flink te regenen. We zoeken onderdak in een klein winkeltje en als die erg vol begint te worden, naar de overkant een restaurant in. Hier eten we wat en gaan dan door de regen verder naar wat binnen attracties.
We bekijken nog de Shark Encounter, de Penguin Encounter en de Pacific Point Preserve en hebben daar de haaien, roggen, pinguins en zeehonden/zeeleeuwen gezien. Er liggen een aantal jonkies tussen en dat is wel leuk om even gezien te hebben. Op een van de foto’s zie je een moeder met een baby die volgens de verzorger vandaag pas geboren is. Hierna is het al bijna sluitingstijd geworden en lopen we richting uitgang. Bij het laatste winkeltje lopen we nog even naar binnen. We nemen als herinnering de DVD mee van de Believe Show, hopelijk nog van voor het fatale ongeluk. Voor Xandrine nog een suikerspin en off we go.
Onderweg naar huis rijden we nog even bij de Premium Outlet Mall langs en lopen een kort rondje. We kopen niets, maar nemen wel alvast een plattegrond mee van de mall, zodat we in alle rust kunnen bekijken of we er nog een keer terugkomen en zo ja voor welke winkels. Daarna door naar huis en getting ready for bed.
It was a funny but very wet and rainy day.
Tripreport: 83,01 Km
